Mówią o sobie, że są konkretni, twardo stąpają po ziemi i znają się na kabelkach. Artyści Teatru Politechniki Warszawskiej robią jednak coś jeszcze. Od lat przełamują stereotyp inżyniera, dla którego liczy się tylko szkiełko i oko. Z okazji 15-lecia istnienia Teatr PW zaprasza na premierę “Burzy”. O kulisy powstawania filmu zapytaliśmy jego współreżyserkę, Kalinę Rzeźnik.
Plakat autorstwa Kasi Wierzchnickiej promujący „Burzę”
Kto i po co rozpętał „Burzę”?
Kalina Rzeźnik, fot. Lusia Preschey, Teatr PW
„Burza” jest ostatnim dramatem Williama Shakespeare’a, napisanym w momencie przymusowej izolacji podczas wybuchu epidemii w Londynie w 1603 roku. Zaczęliśmy pracę nad tym spektaklem w lipcu 2019r., czyli kilka miesięcy przed wybuchem pandemii koronawirusa. Kiedy zorientowaliśmy się w trakcie wiosennego lockdownu, że jej autor zmagał się z bardzo podobnymi okolicznościami życiowymi w momencie powstawania dzieła, byliśmy bardzo zaskoczeni. Nie spodziewaliśmy się tak przedziwnego zbiegu okoliczności!
Pierwotnie planowaliśmy wystawić wyjątkowy spektakl z okazji 15-lecia naszego Teatru – razem z pozostałymi jednostkami artystycznymi planowaliśmy ogromne wydarzenie w Gmachu Głównym Politechniki Warszawskiej, jednak okoliczności pandemiczne pokrzyżowały nam plany. I tak jak Shakespeare był zmuszony dokończyć swoją „Burzę” w trakcie izolacji, tak również i my musieliśmy znaleźć sposób, żeby doprowadzić nasz projekt do końca. Nasz kierownik i reżyser Grzegorz Sierzputowski wpadł wówczas na brawurowy pomysł ekranizacji naszej inscenizacji i ponadludzkim wysiłkiem zorganizowaliśmy w kilka miesięcy budżet, plan zdjęciowy oraz wszystkie pozostałe elementy, takie jak kostiumy, lokalizacja, bez których nasza realizacja filmowa nie mogłaby powstać.
Dlaczego właśnie Burza?
Szukaliśmy materiału na duży spektakl z okazji 15-lecia Teatru, chcieliśmy zaangażować do pracy nad nim jak największą liczbę studentów, ponieważ chętnych do grania w naszym zespole nie brakuje. Zależało nam również na tym, żeby był to tekst klasyczny, ale jednocześnie podejmujący tematy na tyle współczesne, abyśmy mogli za jego pomocą opowiedzieć o ważnych dla nas tematach i wątkach. Padło na „Burzę”.
To esencja szekspirowskiego stylu – znajdziemy tam refleksję na temat mechanizmów władzy, historię miłosną, mięsiste dialogi oraz wspaniałe komediowe postacie. Do tej pory szekspirolodzy polemizują do jakiego gatunku należy „Burzę” zakwalifikować. Czy to bardziej komedia, tragedia, a może jednak romans? Z naszej perspektywy, znajduje się w nim wszystko, co genialny dramat mieć w sobie powinien! W swoim repertuarze mamy już dwie inne sztuki Barda z Avonu, do których zawsze wracamy z ogromną przyjemnością, mieliśmy więc pewność, że i tym razem będzie to wyjątkowe doświadczenie zarówno dla naszych aktorów, jak i dla nas, twórców.
Kim są bohaterowie spektaklu?
Bohaterami dramatu jest włoska rodzina królewska – książę Mediolanu Prospero, jego córka Miranda, jego brat Antonio oraz król Neapolu Alonso wraz ze swoją rodziną i dworzanami. Te postacie reprezentują świat realny. Cała akcja rozgrywa się jednak na magicznej Wyspie, gdzie naszym rzeczywistym bohaterom towarzyszą duchy i magiczne stworzenia, takie jak słudzy Prospera – Ariel i Kaliban. Powołałam również do życia postać jedynie wspomnianą w dramacie Shakespeare’a, czyli Sykoraks, dawną władczynię Wyspy i matkę Kalibana. Pełni ona rolę przewodniczki po wykreowanym przez nas świecie, a przemawia fragmentami innych dzieł Shakespeare’a oraz współczesnej prozy pióra Olgi Tokarczuk.
W postacie wcielili się członkowie Teatru PW, między innymi Andrzej Mazurak oraz Piotr Pawluk, którzy są z nami od początku istnienia Teatru PW, czyli już od 15 lat. Andrzej dodatkowo jest pracownikiem PW i jedną z dwóch osób w naszym zespole, które na scenie spotykają się ze swoimi studentami. Druga taką osobą jest nasz dr inż. Prospero, czyli dr inż. Radosław Czubacki.
Duch powietrzny Ariel
Gdzie zadziała się magia?
Nasz 5-dniowy plan zdjęciowy był zlokalizowany na basenie Politechniki Warszawskiej, w Domu Studenckim „Akademik”. Dzięki ogromnej uprzejmości pana kierownika Tadeusza Wróblewskiego oraz Krzysztofa Wilczyńskiego i Mieczysława Zabłockiego udało nam się na te kilka dni „przejąć” basen i patio DS „Akademik” i nakręcić tam wszystkie potrzebne ujęcia. Estetyka politechnicznego basenu jest wyjątkowa, jest on bardzo kameralny, dominują w nim pastelowe kolory. Dzięki temu udało nam się stworzyć absolutnie unikatowy klimat i jesteśmy pewni, że taka wersja „Burzy” już nie powstanie.
Jaką rolę odegrał… różowy flaming?
To drugoplanowy bohater naszego spektaklu na usługach Bogini Junony, a jednocześnie ponton dla naszego reżysera filmowego oraz operatora Jacka Kościuszko. Dzięki flamingowi udało się nakręcić niektóre niesamowite ujęcia z perspektywy tafli wody.
Top 3 wspomnienia z planu filmowego
Każdy z 5 dni na planie był intensywnym i ogromnie inspirującym, radosnym i niesamowicie integrującym nasz zespół doświadczeniem, ale nasze top 3 to:
1) Jacek Kościuszko na różowym flamingu,
2) dzień, w którym kręciliśmy piosenkę finałową i cały zespół był obecny na planie zdjęciowym,
3) scena zaślubin młodej pary, czyli impreza i mroczne tańce na basenie (widzowie filmu na pewno się zorientują, o który moment nam chodzi!)
Czy na premierze filmu chusteczki przydadzą się do ocierania łez wzruszenia, czy łez śmiechu?
Tak jak wspomniałam wcześniej, „Burza” idealnie łączy ze sobą elementy tragedii oraz komedii, a nawet romansu, więc chusteczki przydadzą się z wielu różnych powodów!
Czy student/pracownik/absolwent, który po obejrzeniu filmu zapragnie występować, może się zgłosić na przesłuchanie do Teatru PW?
Oczywiście! Jak tylko warunki będą bardziej sprzyjające i będziemy mogli wrócić do prób w planie żywym (na razie ratujemy się spotkaniami na Zoomie), to z przyjemnością zorganizujemy tegoroczne nabory, na których każdy jest mile widziany! Wszelkie informacje pojawią się na naszym fanpage’u na Facebooku oraz w pozostałych mediach społecznościowych, do których śledzenia serdecznie zachęcamy!
https://www.facebook.com/TeatrPW
https://www.instagram.com/teatrpw/
Plac Politechniki 1 